سرلشگر خلبان شهيد مصطفي اردستاني معاونت عمليات نيروي هوايي ـ تكخال اف 5 و شير نهاجا

سال 1328 ورامين روستاي قاسم آباد

اينك سال 1348 است. مصطفي بعد از اخذ ديپلم در همين سال، عازم خدمت مقدس سربازي مي شود. خدمت او نيز سرشار از حماسه است. پس از طي دوران آموزش به عنوان يكي از سپاهيان دانش، در يكي از روستاهاي اسفراين مشغول به گذراندان ادامه خدمت مي شود. با توجه به بافت اين روستا، شرايط جغرافيايي آن و مساعد بودن شرايط براي كشت خشخاش، مردم اين روستا اكثرا و به صورت فراگير به اين كار مي پرداختند. در اين شرايط مصطفي برخود واجب مي ديد به عنوان يك مسلمان، فريضه امربه معروف ونهي از منكر را ادا كند. پس با صحبت هاي دوستانه اي كه با روستائيان مي كرد، سعي مي نمود ه آنها را از كشت خشخاش منع كند.

روزها به تندي سپري شد. اكنون سال 1350 است. مصطفي كه خدمت سربازي را با موفقيت طي نموده، با توجه به علاقه اي كه به فن خلباني و نيروي هوايي داشت، وارد دانشكده خلباني نيروي هوايي شد. كلاس هاي فشرده آغاز شد و مصطفي با موفقيت دوره مقدماتي پرواز را سپري كرد. حال بايست براي تكميل اين دوره و فراگرفتن فنون پيشرفته خلباني همچون ديگر خلبانان آن زمان نيروي هوايي، به خارج اعزام مي شد. پس مصطفي به همراه تعدادي ديگر از خلبانان به ايالات متحده آمريكا اعزام مي شود.

پس از فراز و نشيب هاي فراوان و بعد از سپري كردن 3 سال آموزش در آمريكا، سال 1353 مصطفي موفق به اخذ گواهينامه خلباني در هواپيماهاي "اف - 5" مي شود، به ايران بازمي گردد و با درجه گستوان دومي" در رسته خلباني اف 5 در پايگاه چهارم شكاري دزفول، مشغول به خدمت مي شود.

وي از همان زماني كه قرار بود به آمريكا اعزام شود و همچنين پس از بازگشت از آن جا، همواره جواني شاد، بشاش و درعين حال بسيار متدين بودد و نسبت به مقدسات ديني بسيار مقيد و سخت گير.

با توجه به هوش بالاي مصطفي و به دليل اندام وزيده اي كه داشت، به تدريج به يكي از بهترين خلبانان نيروي هوايي تبديل شد. بعد از يك سال از اين پايگاه به پايگاه ششم شكاري منتقل مي شود و تا سال 1356 در اين پايگاه و بعضا در پايگاه چهارم شكاري دزفول، به خدمت مي پردازد.

- توقهرماني، نه من.

در سال 1356 مصطفي ازدواج مي كند و همزمان به پايگاه دوم شكاري تبريز منتقل مي شود. اين رويه همچنان ادامه پيدا مي كند و در سال 1357 درحالي كه چند هفته اي به پيروزي انقلاب مانده بود، به همراه تعدادي ديگر از خلبانان پايگاه تبريز به پايگاه هوايي مشهد اعزام مي شوند. وي در آن موقع آرام و قرار نداشت و به دور از چشم مسئولين پايگاه، با لباس شخصي به جمع تظاهركنندگان مي رفت.

بدون شك او را مي توان از نخستين خلبانان حزب اللهي قلمداد كرد كه در به ثمر رسيدن انقلاب و آگاهي پرسنل نيروي هوايي، نقش به سزايي را ايفا كردند.

روز عمل فرا رسيده است. صبح روز 22 بهمن سال 1357 شهر مشهد، اردستاني به همراه تعدادي از خلبانان پايگاه هوايي مشهد، با لباس نظامي و به صورت علني، به صفوف مردم انقلابي مي پيوندند و راه حرم امام رضا (ع) را در پيش مي گيرند. مردم انقلابي وقتي خلبانان را در ميان خود مي يابند، به شور آمده و آنها را بر دوش مي گيرند و بدين ترتيب شهيد اردستاني و ديگر خلباناني كه به مردم پيوسته بودند بر روي دوش آنان تا حرم امام رضا (ع) همراهي مي شوند. شهيد اردستاني درحالي كه بر دوش مردم بود، سوار بر موج انقلابي فرياد مي كشيد " الله اكبر خميني رهبر ".

وقتي خلبانان به تالار آينه رسيدند، حجت الاسلام "واعظ طبسي" (توليت آستان قدس رضوي) آن جا ايستاده بود. شهيد اردستاني و كليه خلبانان حاضر، به ايشان اطمينان دادند كه حتي يك هواپيما از پايگاه براي سركوب مردم به پرواز درنخواهد آمد.

از لطف خداوند در همان روز، انقلاب نيز پيروز شد. بعد از پيروزي، مداركي به دست آمد مبني بر اين كه در شامگاه روز 22 بهمن سال 1357 گروهي مي خواستند به محل استراحت اردستاني و همسرش حمله كرده و هر دو را ترور نمايند كه خوشبختانه با پيروزي انقلاب اسلامي، اين توطئه عقيم ماند.

اردستاني مدتي بعد از انقلاب به پايگاه هوايي تبريز مراجعت كردد و نخستين هسته تشكل خلبانان حزب اللهي را در پايگاه هوايي تبريز به همراه سرتيپ (سروان آن زمان) "حبيب بقايي" - فرمانده سابق نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران - و چند نفر ديگر پي ريزي كردند.

شهيد اردستاني كه در اين زمان به عنوان افسر خلبانان شكاري در پايگاه هوايي تبريز مشغول به خدمت بود، شروع به برگزاري جلسه هاي قرآني و دعاي كميل نمودد و همزمان جهاد سازندگي پايگاه دوم شكاري تبريز را به سرانجام رساند. در اين زمان وي با همكاري چند نفر از دوستانش، در پايگاه اقدام به انتشار يك نشريه درون گروهي با نام "مخلصين" نمودند كه حاوي مطالب اعتقادي و فرهنگي بود.

31 شهريور سال 1359 دولت بعثي عراق نقشه اي را كه مدت ها در سر مي پروراند، اجرا كرد و در بعد از ظهر همين روز، پايگاه هاي هوايي ايران را بمباران كرد. پايگاه هوايي تبريز هم مستثني نبود. عراق با هشت فروند ميگ، اين فرودگاه را نيز بمباران كرد.

اردستاني كه از چند روز قبل در مرخصي بود و در انتظار تولد فرزند اولش، با اطلاع از اين موضوع تصميم مي گيرد به هر طريق ممكن خود را به تبريز برساند. لذا راه زمني را در پيش مي گيرد. در اين زمان به دليل رعب و وحشتي كه در بين مردم بوجود آمده بود، اقشار مردم را ترس و واهمه فرا گرفته بود. او خود را از ورامين به تهران و سپس با سختي و از طريق زميني خود را به پايگاه تبريز مي رساند و به محض ورود به تبريز، در ساعت 4 بعدازظهر روز يكم مهر، بلافاصله به فرماندهي مي رود و آمادگي خود را براي پرواز اعلام مي كند.

از روز دوم مهر ماه، اردستاني پروازهاي جنگي خود را آغاز مي كند و اين آغازي است براي درخشش او. پروازهاي برون مرزي، هر روز به صورت انفرادي و يا گروهي از اين پايگاه انجام مي شد كه اولين داوطلب براي تمام عمليات، او بود و با توجه به شهامت مثال زدني اش و انجام عمليات غير ممكني كه در طول يك سال اول جنگ انجام داد، در سال 1360 به درجه "سرهنگ دومي" مفتخر شد و بلافاصله به عنوان فرمانده پايگاه پنجم شكاري اميديه منصوب شد.

با توجه به نوپا بودن اين پايگاه، بسياري از امكانات اوليه براي زندگي پرسنل فراهم نبود كه وي مدبرانه، علاوه بر پروازهاي جنگي كه شخصا انجام مي داد، خدمات ارزنده اي را نيز جهت رفاه پرسنل اين پايگاه انجام داد. در مدت حضور وي در اميديه به عنوان فرمانده پايگاه، علاوه بر اين كه تعداد پروازهاي جنگي خود را كم نكرد، پروازهاي جنگي اين پايگاه را به جبهه هاي فاو و خرمشهر نيز گسترش داد. او هر هفته با هماهنگي هايي كه با برادران پاسدار داشت، از نيروهاي رزمنده نيز حمايت هوايي مي كرد.

در تمام مدتي كه فرمانده پايگاه هوايي اميديه بود و تا چندي بعد از آن، به صورت داوطلبانه به پايگاه چهارم شكاري دزفول - كه نزديك ترين پايگاه به مرز عراق بود - مي رفت و سخت ترين و خطرناك ترين عمليات را انجام مي داد و هميشه اين جمله ورد زبانش بود كه:

" دوستان! هر كس در حسرت حضور در كربلاست، بداند كه اين جا كربلاست. بدانيد فرزند زهرا(س) و آقا امام زمان (عج) نظاره گر ما است"

در سال 1363 اردستاني به سمت معاونت عمليات پايگاه هوايي تبريز منصوب مي شود و پس از 3 سال به عنوان مديريت آموزش و عمليات نيروي هوايي منصوب مي گردد. در تمام اين 3 سال، او همواره خود به مناطق جنگي سفر مي كرد و هماهنگي هاي لازم را با برادران سپاهي و بسيجي انجام مي داد.

در هنگام ماموريت هاي برون مرزي، با توجه به خطرهاي احتمالي ناشي از پدافند قدرتمند دشمن، در استفاده از مهمات وسواس خاصي به خرج مي داد. به طوري كه هميشه سعي مي كرد هدف را با دقت نشانه گيري و با حداقل مهمات نابود سازد.

در طي همين سه سال، اردستاني به همراه سرلشكر خلبان شهيد "عباس بابايي"، در قرارگاهي با نام "رعد" گرداني با نام "گردان راهيان كربلا" راه اندازي كردند و تعدادي از خلبانان را كه آمادگي حضور داوطلبانه در عمليات داشتند، دور هم جمع كردند كه اكثر عمليات دشوار را به صورت داوطلبانه انجام مي دادند.

هوا بسيار بد بود. باران شديدي درحال باريدن بود. از سوي نيروي هاي سپاهي و بسيجي، درخواست شده بود به هر طريق ممكن عقبه دشمن بمباران شود. در اين هنگام بابايي به دليل بدي هوا، خود تصميم به پرواز مي گيرد كه با اصرار اردستاني مواجه مي شود كه درخواست داشت او پرواز كند. ابتدا شهيد بابايي مخالفت مي كند و مي گويد هوا اصلا مساعد پرواز نيست، ولي وقتي اصرار او را مي بيند، رضايت مي دهد و شهيد اردستاني بدون فوت وقت به پرواز در مي آيد. در همين هنگام شهيد بابايي در كنار باند زير باران، به انتظار او مي ايستد و با چشماني اشك بار، به خلباني كه در كنارش بود مي گويند:

- مصطفي را از دست داديم ...

ولي اين پايان كار نبود. 20 دقيقه بعد چرخ هاي هواپيماي اردستاني باند فرودگاه را لمس مي كند و او مورد استقبال شهيد بابايي قرار مي گيرد و بار ديگر به همگان ثابت مي كند درحالي كه مسئوليت هاي مهمي در نيروي هوايي دارد، ولي همچنان داوطلب انجام سخت ترين ماموريت هاست.

بارها در طول يك روز، تا 13 سورتي پرواز عملياتي داشت كه اين خود به نوعي يك ركورد در نيروي هوايي بود. به همين سبب بود كه در نيروي هوايي، به او "شيرنهاجا" مي گفتند.

ايمان، اخلاص، دين باوري، دوستداري اهل بيت، عشق به امام و انقلاب، شهامت و بي باكي اردستاني، از ويژگي هاي منحصر به فرد اين شهيد بزرگوار بود.

انجام بيش از 400 پرواز برون مرزي و 1724 ساعت پرواز، مصطفي اردستاني را به عنوان يكي از قهرمانان جنگ و نيروي هوايي مطرح كرده بود.

بعد از شهادت سرلشكر بابايي، به دليل لياقت و شهامت و از خود گذشتگي اي كه اردستاني داشت، به عنوان معاونت عمليات نيروي هوايي منصوب شد و تا زمان شهادت هم اين مسئوليت را به عهده داشت.

بعد از پايان جنگ، اردستاني و چند تن ديگر از خلبانان تيز پرواز نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي، مفتخر به دريافت مدال پرافتخار "فتح" از دستان مبارك مقام معظم رهبري شدند و به همراه اين نشان، مبلغ يك ميليون تومان نيز به عنوان پاداش نقدي از سوي مقام معظم رهبري به او و ديگر خلبانان حاضر اهدا شد.

پس از گذشت چند روز، اردستاني براي كمك به ساخت مدرسه اي در استان سيستان و بلوچستان، مبلغ پانصد هزار تومان از پاداش خود را اهدا كرد و پانصد هزار تومان الباقي را نيز به حساب "بيت الزهرا(س)" واريز كرد تا براي خريد البسه جهت نيازمندان اختصاص يابد.

از روزهاي آخر حيات اردستاني، نقل شده است كه او درحالي كه عكس سرلشكر خلبان شهيد عباس بابايي را بر دست داشت، اشك مي ريخت و مي گفت:

- عباس! تو رفتي و مرا تنها گذاشتي ... من در اين قفس تنگ دنيا گرفتارشده ام.
از زبان همسر و دخترش نيز نقل شده است كه مي گفت:

- نمي خواهم در بستر بميرم ... دوست دارم در هواپيما باشم و بدنم تكه تكه شود.

در روز 14 بهمن سال 1373 از دفتر فرمانده نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران سرلشكر شهيد "منصور ستاري" با دفتر اردستاني تماسي برقرار مي شود به اين مضمون:

"فردا صبح ساعت 30/6 اردستاني و يا جانشين وي، در فرودگاه مهرآباد حاضر باشند تا به اتفاق فرمانده محترم نيروي هوايي و تني چند از فرماندهان اين نيرو، جهت شركت در جلسه هماهنگي فرماندهان نيروي هوايي كه در كيش برگزار مي شود، حاضر شوند."

(لازم به ذكر است كه طبق توافقي كه اردستاني با جانشين خود داشت، قرار بر اين بود كه تمام سفرهاي اداري را به صورت يكي درميان بروند و براي اين سفر، نوبت جانشين اردستاني بود كه به سفر برود، ولي به دليل آن كه او در مرخصي بود، خود اردستاني تصميم به سفر مي گيرد).

پس از ابلاغ اين خبر به اردستاني، اين بزرگوار كه گويا منتظر شنيدن اين خبر بوده، مي گويد:

- يك جوري شدم ... حال عجيبي دارم، مثل اين كه يكي قلب مرا از جا كنده است.

و بلافاصله به نماز مي ايستد. به نقل از مسئول دفتر شهيد اردستاني، در پايان نماز دو مرتبه با صداي بلند مي گويند:

- لبيك ... لبيك.

هواپيماي حامل فرماندهان ارشد نيروي هوايي، از فرودگاه مهرآباد به پرواز در آمده و پس از ساعتي در كيش فرود مي آيد. فرماندهان تا بعدازظهر در كيش مي مانند و سپس به سمت پايگاه هوايي اصفهان حركت مي كنند و توقف كوتاهي نيز در آن جا مي كنند.

در ساعت 42/20 شب، خلبان هواپيما را به قصد تهران به پرواز درمي آورد. هنوز چند لحظه از پرواز نگذشته بود كه خلبان با برج مراقبت فرودگاه اصفهان تماس مي گيرد و اعلام مي كند به دليل بازشدن پنجره كابين، مجبور به فرود اضطراري مي باشد و درحالي كه هواپيما مشغول گردش براي نشستن در اصفهان بود، در 64 كيلومتري جنوب پايگاه اصفهان با زمين برخورد مي كند و اردستاني به آرزوي ديرينه خود مي رسد و به ديدار دوستانش مي رود.

گويا دعاهاي چند روزه اش مستجاب شده است و شبانگاه، روح بزرگش در قرب الهي جاي گرفت و شير نهاجا براي هميشه خاموش شد. ولي ياد و خاطره دلاوري هاي او هرگز از ذهن هيچ ايراني وطن پرستي پاك نمي شود و ما از ياد نمي بريم كه اگر نبود شجاعت هاي او و ديگر رزمندگان اسلام، كشور ما درحال حاضر در چه وضعيتي قرار داشت.

بله شمعي را كه او در نيروي هوايي روشن كرد، هرگز خاموش نمي شود.

ازاردستاني دو فرزند پسر و دو دختر به يادگار مانده است

به راستي شهيد اردستاني مصداق بارز شجاعت و شهامت بود. تمام وجودش عشق به امام، انقلاب و مردم بود بارها اين نكته را ذكر مي كرد كه :

- من فدايي امام هستم ... من خود را وقف اسلام كرده ام.

و براستي چه خوب به اين پيماني كه بسته بود، استوار ماند و در لحظه اي با پيكر سوخته اش نامه شجاعت و شهامت را امضايي خونين نمود.

مقام معظم رهبري بعد از شندين خبر شهادت شهيد اردستاني، دستمالي برداشتند، دقايقي گريستند و آنگاه فرمودند:

" با بودن شهيد اردستاني در عمليات، قلب من آرام بود. او عنصري فدايي و شهيدي زنده بود. هم اينك رهسپار منزلش شويد و پيام تسليت مرا به خانواده اش برسانيد."

در مراسم اين شهيد بزرگوار و ديگر شهيدان حادثه، مقام معظم رهبري فرمودند:

"شهيد اردستاني يكي از پاك ترين، مخلص ترين و مومن ترين افراد تمام قشرها بود. او عنصري فدايي و شهيدي زنده بود و عزيزاني از قبيل شهيد اردستاني و ديگر دوستاني كه به شهادت رسيدند، داغي است بر دل هركسي كه نسبت به نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران احساس خويشاوندي و نزديكي مي كند. براي من و ملت عزيز اين يك داغ بزرگ بود."

"اللهم اجعلني من جندك فان جندك هم الغالبون و اجعلني من حزبك فان حزبك هم المفلحون و اجعلني من اوليائك فان اوليائك لاخوف عليهم و لا هم يحزنون
اللهم اني اسئلك تجعل وفاتي قتلا في سبيلك تحت رايت نبيك مع اوليائك و اسئلك ان تقتل بي اعدائك و اعداء رسولك و اسئلك ان تكرمني بهوان من شئت من خلقك و لا تنهي بكرامه احد من اوليائك اللهم اجعل لي مع الرسول سبيلا حسبي الله ماشاءالله"

الهي از عمق جانم و با تمام وجودم شهادت مي دهم به وحدانيت تو و رسالت رسول محمد(ص) و امامت علي (ع) و اولاد طاهرين او و از تو مي خواهم ك

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: